Ik zit hier in de bruine bar van het hotel. Gisteren toen ik moest stoppen omdat de eigenaresse wilde afsluiten is er zo'n omweer losgebarsten en heeft het zo hard geregend het was echt niet normaal. Gisteren onder het eten was er een kikker in de eetzaal, een aantal mensen gingen een poging doen om deze te vangen waaronder uiteraard Sander, en wat denk je......hij ving hem! Maar hij zei niets, een andere vrouw kroop onder de tafels door om het arme beest te vangen. Iedereen wist dat Sander de kikker al had maar zeiden ook niets, zij kroop met haar witte broek op aanwijzingen van de gasten onder de tafels door, jullie begrijpen veel geschreeuw en gelach. Vanmorgen zijn we op weg gegaan naar Drakenstein een rit van ong. 500 km, een lange zit maar met 3x een stop voor een bakkie koffie, lunch en een plasje viel het toch wel mee. De rit opzich is al een genot, het land is zo mooi ik persoonlijk heb zelden zoveel schoonheid gezien. Het enige wat de omgeving ontsiert is de vreselijke troep die de bewoners overal neergooien. Alles gooien ze achter hun kont op straat je kan het niet zo gek verzinnen of het ligt opnstraat, ongelofelijk. Ik vroeg aan de gids waarom ze dit deden ze zei dat dit een protest was tegen de regering. Zonde, ze weten echt niet was ze doen. Na de lange rit kwamen we bij het hotel, alle hotels die we de afgelopen dagen hebben gehad waren 3 sterren hotels, prachtig! Om kwart voor zeven had Astrid (de gids) een gospelkoor uitgenodigd die hebben een half uur gezongen en gedanst. En u raad het al Sander en Pieter waren de uitverkorenen om mee te dansen. De sfeer onderling is goed, de jongens brengen echt gezelligheid met zich mee, er wordt veel gelachen om die drie, ze zijn soms zo gek als een deur. Morgen moeten we om 06.30 op want we hebben weer een lange rit voor de boeg. Het totaal aantal kilometers die we gaan afleggen in de totale reis is 4600. Maar als ze zijn zoals de afgelopen dagen is het heel goed te doen. Ik heb de reacties nog niet gelezen omdat het internet het niet toe liet, ik hoop dat hierna te kunnen doen Welterusten allemaal en ik hoop tot morgen. Groeten, Astrid